Vlinders, vuurtorens en vis... Kending, dag 2

Na een superdeluxe joepiedepoepie ontbijt, want erg uitgebreid en heerlijk, zijn we weer op pad gegaan voor een avontuurlijke wandeling in Sheding Nature Park.
We gingen een stuk de bergen in want Henry wilde ons de zeebodem laten zien.
Ik vroeg me al af of hij misschien vannacht uit z'n bed was gedonderd en op z'n hoofd terecht was gekomen maar goed...hij is de gids...
Vanaf een grote parkeerplaats zijn we met z'n allen het bos in gewandeld.
Alleen Nai Nai (oma) en Siri bleven in het hotel; Siri was moe en oma kan niet zo ver wandelen.
Na een stukje wandelen kwamen we bij imposante rotspartijen en kloven, Henry wist ons te vertellen dat
deze rotspartijen bestonden uit koraal. Vroegâh, miljoenen jaren geleden, was dit namelijk zee en de rotsen vormden toen de zeebodem...
Dus hij had toch gelijk...
Onderweg hebben we nog een aantal landkrabben gezien, krabben van een centimeter of 8 groot die op het land leven.
We hebben nog een aantal van die beestjes kunnen fotograferen.
De verdere wandeling was heerlijk, prachtige natuur, kleurrijke bloemetjes, en heel veel vlinders in allerlei kleuren.
Sommigen heel klein, anderen zo groot als mijn hand statig zwevend in de zonnestralen die tussen de groene bladeren het bos in schenen.
Ik stond er naar te kijken met het kippenvel op mijn armen, zo mooi...

Aan het eind van de wandeling hadden we wel een ijsje verdiend, ik had onder andere een bolletje zoete aardappelijs...
Klinkt ranzig maar is echt lekker!!

Met de bus zijn we, met een aantal tussenstops, langs de kust naar de vuurtoren op het meest zuidelijke puntje van Taiwan gereden.
Vanaf de parkeerplaats was het nog een paar honderd meter lopen en dat alleen was al een belevenis op zich.
Er liepen honderden, zo niet duizenden toeristen rond en wij waren de enigen niet-spleetogigen.
Het mooiste is om te zien hoe die gasten poseren voor foto's... de oldskool chinezen gaan in de houding staan, stokstijf, handen langs het lichaam en vooral niet lachen.
De chinese dames gaan vaak in allerlei ballet-achtige poses op de foto, handjes heel sierlijk, één beentje opgetrokken.
De jongere generaties chinezen en taiwanezen gaan uitbundig, breed lachend op de foto terwijl ze met hun handen het V-teken maken, de Taiwanese Freestyle zoals Ally (de vrouw van de gids) het gekscherend noemt.
Soms gaan ze ook springend op de foto...de fotograaf telt af van 3 naar 0 en bij nul springen ze in de lucht terwijl de fotograaf de foto maakt.
Zo ook deze middag...we hebben staan kijken bij een meisje die graag op die manier op de foto wilde.
Ze had alleen de pech dat de fotograaf nogal beroerd was, het resultaat was dat dat meiske zich de hele tijd de tandjes heeft lopen springen omdat het steeds weer over moest..
Dit natuurlijk tot groot plezier van die paar kaaskoppen die daar geheel toevallig ook rondliepen...:-)

Bij de vuurtoren aangekomen werden we getrakteerd op een prachtig uitzicht over aan de ene kant de Taiwan Strait en aan de andere kant de Pacific Ocean.
Terwijl wij daar heftig de toerist uit liepen te hangen was er een gezelschap bezig met een fotosessie.
Een keurig in het pak gestoken bruidegom en een prachtig plaatje van een bruid waren vanuit het uiterste noorden van Taiwan helemaal naar het uiterste puntje afgereisd om daar de trouwfoto's te maken.
We hebben nog even kort met hen gekletst en toen bleek dat ze pas volgend jaar juni gaan trouwen....het schijnt in Taiwan heel normaal te zijn.
Wel makkelijk, als het in de tussentijd fout gaat heb je in ieder geval de foto's nog.
We hebben nog even een fotootje gemaakt en zijn ook nog even vereeuwigd samen met het bruidspaar door hun eigen hoffotograaf.
Dikke kans dat er dus binnenkort ergens in Taiwan een trouwfotoboek op tafel ligt waar wij ook in staan.
Gelukkig wel lachend en niet springend... :-)

Na het vuurtorenbezoek had de andere familie er een beetje tabak van, die zijn terug gegaan naar het hotel.
Wij hebben nog een rondje kustlijn gedaan, met prachtige uitzichten.
Terug in het hotel hebben we ons opgefrist en heeft Nicole inmiddels een migraine van 10 op de schaal van Richter ontwikkeld.
Ze is in bed in het hotel gebleven terwijl ik met oma, de kids, de andere familie en de gidsen lekker seafood zijn gaan eten.
Er kwam weer van alles op tafel: oesters, inktvis, sashimi, verschillende soorten groentes, bami, nasi, gamba's en last but not least
een 600ml fles Taiwan Beer...
Sorry maar ze hebben ze echt niet kleiner... ;-)
Nog even een take away portie gamba's voor Nicole geregeld en klaar waren we.
Oma en siri zijn alvast, inclusief de gamba's, weer naar het hotel gegaan, de rest is over de nightmarket weer naar het hotel gelopen, langs aantal mobiele barretjes: De Heineken bar, de Reggae Bar en de What The Fuck Bar...
Ik kan er niks aan doen, zo heten ze....ik probeer morgen een fotootje te regelen.

Terug in het hotel blijkt dat de migraine van Nicole gelukkig helemaal verdwenen is en de gamba's bijna ook.
Het had heerlijk gesmaakt.
Om dat te vieren ben ik nog even langs onze favoriete caffeinedealer gelopen om 3 Caramel Macchiatos te scoren die we lekker op de hotelkamer opgedronken hebben.

En nu zie ik dat ik alweer veel te laat mijn nest in ga, en dat alleen maar omdat jullie anders niks te lezen hebben... :-)
Maar ik doe het met alle plezier hoor...

Trustennnnnnnzzzz....zzz....zzz...zzz...zzz