Bootjes, boompjes en bootjes: Tainan - Kaohsiung
Door: Marco
16 Oktober 2014 | Taiwan, Kaohsiung
Na een nachtje heerlijk slapen in onze koninklijke suite hebben we een beperkt ontbijtje genuttigd.
Het ontbijtbuffet was weliswaar 25 meter lang maar 24 meter was ingericht voor liefhebbers van chinese ontbijtjes.
Op die ene overige meter stonden 2 soorten brood, eitjes en 2 soorten jam.
Het is hier wel toeristisch, maar het zijn voornamelijk toeristen uit China en Japan...Europese toeristen komen hier bijna niet.
In Tainan hebben we de "Treehouse" bezocht, een oud pakhuis van de "VOC Hollanders". Ik dacht dat het een boomhut was, maar het bleek dat in dat pakhuis de bomen dwars door de muren en daken heen groeien.
Mooi om te zien, aan de bomen kon je precies zien waar er ooit muren hadden gestaan.
Naast het pakhuis stond een soort museum van de Master Of Calligraphy, de chinese schrijfkunst.
De kids mochten hier hun eigen kaart drukken en we leerden met een speciale penseel chinese karakters te schrijven.
Dat viel nog niet mee...Mika was druk in de weer en toen hij klaar was had hij een huis met een zonnetje gecalligrafeerd...
Niet helemaal de bedoeling, maar wel makkelijker dan de chinese karakters.
De trip ging verder naar de Sicao Green Tunnel, een riviertje tussen mangrove bomen waarvan de bladeren boven het water een soort van tunnel vormden. Aan de oevers leefden verschillende soorten krabbetjes waarvan er dan ook duizenden rond krioelden.
We zaten samen met een bus chinese toeristen op zo'n bootje, iedereen kreeg zo'n typisch aziatische hoed op en de gidsmevrouw stond vol overgave te vertellen en dingen aan de wijzen met haar laserpennetje tijdens de vaart.
Heel indrukwekkend, maar we begrepen er geen ene reet van...als ze de lunchkaart van de plaatselijke chinees op had staan lezen dan had ik het ook geloofd. Wederom hebben we een paar mooie kiekjes kunnen maken!
Daarna hebben we even een lunch gescoord bij de 7 Eleven (Always open, 7 Eleven...;-), een soort supermarktje waarvan er in Taiwan zeker iedere 300 meter wel eentje te vinden is.
Op naar Kaohsiung, een belangrijke havenstad in Taiwan.
Met een pontje (waar we tussen alle locals zelf een bezienswaardigheid waren) zijn we over gevaren naar een soort van eiland waar we een tochtje hebben gemaakt met riksja's, door drukke winkelstraatjes, langs de kust van de Straat van Taiwan.
Daar lag op het strand nog een groot gekanteld vrachtschip die daar was beland door de typhoon van afgelopen juni.
De riksjamannetjes en -vrouwtjes waren waarschijnlijk gewend om kleine chineesjes te vervoeren want het kostte behoorlijk wat moeite.
Waarschijnlijk hebben ze de zuur verdiende centen meteen weer uit kunnen geven aan de plaatselijke fysiotherapeut.
Na terugkomst zijn we verder gereden naar ons Holiday Garden Hotel, het enige 5-sterren hotel in Kaohsiung.
Peroneel in nette uniformen, buigend zodat hun neus bijna de grond raakt, veel goud, blingbling en marmer all over the place.
Even opfrissen, en meteen door om naar de "sunset" te kijken aan de kust. We werden door Henry gewaarschuwd voor wilde apen die daar rondliepen, en hij bedoelde niet de chinese toeristen.
Door lage mist boven zee hebben we alleen de "set" gezien, de sun was in geen velden of wegen te bekennen. Wilde apen daarentegen wel, echt tientallen, sommigen met jonkies erbij.
Vervolgens een heerlijk hapje gegeten met live muziek erbij, een chinese zanger met keyboard die speciaal voor ons alleen engelstalige nummers zong....waarschijnlijk wel opgedoken uit de platenkast van zijn opa mar dat mocht de pret niet drukken.
Na het diner nog een boottochtje gemaakt op de Love River, met heel veel lampjes, lichtjes, een aan één stuk door kwetterend gidsmeisje en heel veel aanspraak.
Een taiwanese man die met een viertal dames op de boot zat vroeg in perfect engels of the boy en the girl mijn kinderen waren, en hoe het kwam dat ze er uit zagen als de local kids.
Natuurlijk even in het kort uitgelegd dat dat kwam omdat ik iedere dag chinees eet...;-)
De aardige man bleek een taiwanees te zijn die 25 jaar in San Diego, USA had gewoond en nu na zijn pensioen weer terug was verhuisd naar zijn geboortegrond.
Inmiddels was de boottocht afgelopen, snel weer met het busje naar het hotel, oma en de kids in bed gestopt en zelf samen nog even een eindje de winkelstraat in gelopen om in ons beste chinees een lekker bakkie koffie te scoren...en daarmee de locals dus ook nog wat entertainment te bezorgen, want je hebt als blanke europeaan behoorlijk wat bekijks hier.
Wel op een leuke manier, want iedereen groet je en de mensen zijn hier echt heel aardig en behulpzaam, ook al spreken ze (bijna) geen engels...
Zo, nu weer snel het bed in....benieuwd wat we morgen weer gaan beleven...morgen meer!
Dank voor het lezen en goodnight...wherever you are!
Het ontbijtbuffet was weliswaar 25 meter lang maar 24 meter was ingericht voor liefhebbers van chinese ontbijtjes.
Op die ene overige meter stonden 2 soorten brood, eitjes en 2 soorten jam.
Het is hier wel toeristisch, maar het zijn voornamelijk toeristen uit China en Japan...Europese toeristen komen hier bijna niet.
In Tainan hebben we de "Treehouse" bezocht, een oud pakhuis van de "VOC Hollanders". Ik dacht dat het een boomhut was, maar het bleek dat in dat pakhuis de bomen dwars door de muren en daken heen groeien.
Mooi om te zien, aan de bomen kon je precies zien waar er ooit muren hadden gestaan.
Naast het pakhuis stond een soort museum van de Master Of Calligraphy, de chinese schrijfkunst.
De kids mochten hier hun eigen kaart drukken en we leerden met een speciale penseel chinese karakters te schrijven.
Dat viel nog niet mee...Mika was druk in de weer en toen hij klaar was had hij een huis met een zonnetje gecalligrafeerd...
Niet helemaal de bedoeling, maar wel makkelijker dan de chinese karakters.
De trip ging verder naar de Sicao Green Tunnel, een riviertje tussen mangrove bomen waarvan de bladeren boven het water een soort van tunnel vormden. Aan de oevers leefden verschillende soorten krabbetjes waarvan er dan ook duizenden rond krioelden.
We zaten samen met een bus chinese toeristen op zo'n bootje, iedereen kreeg zo'n typisch aziatische hoed op en de gidsmevrouw stond vol overgave te vertellen en dingen aan de wijzen met haar laserpennetje tijdens de vaart.
Heel indrukwekkend, maar we begrepen er geen ene reet van...als ze de lunchkaart van de plaatselijke chinees op had staan lezen dan had ik het ook geloofd. Wederom hebben we een paar mooie kiekjes kunnen maken!
Daarna hebben we even een lunch gescoord bij de 7 Eleven (Always open, 7 Eleven...;-), een soort supermarktje waarvan er in Taiwan zeker iedere 300 meter wel eentje te vinden is.
Op naar Kaohsiung, een belangrijke havenstad in Taiwan.
Met een pontje (waar we tussen alle locals zelf een bezienswaardigheid waren) zijn we over gevaren naar een soort van eiland waar we een tochtje hebben gemaakt met riksja's, door drukke winkelstraatjes, langs de kust van de Straat van Taiwan.
Daar lag op het strand nog een groot gekanteld vrachtschip die daar was beland door de typhoon van afgelopen juni.
De riksjamannetjes en -vrouwtjes waren waarschijnlijk gewend om kleine chineesjes te vervoeren want het kostte behoorlijk wat moeite.
Waarschijnlijk hebben ze de zuur verdiende centen meteen weer uit kunnen geven aan de plaatselijke fysiotherapeut.
Na terugkomst zijn we verder gereden naar ons Holiday Garden Hotel, het enige 5-sterren hotel in Kaohsiung.
Peroneel in nette uniformen, buigend zodat hun neus bijna de grond raakt, veel goud, blingbling en marmer all over the place.
Even opfrissen, en meteen door om naar de "sunset" te kijken aan de kust. We werden door Henry gewaarschuwd voor wilde apen die daar rondliepen, en hij bedoelde niet de chinese toeristen.
Door lage mist boven zee hebben we alleen de "set" gezien, de sun was in geen velden of wegen te bekennen. Wilde apen daarentegen wel, echt tientallen, sommigen met jonkies erbij.
Vervolgens een heerlijk hapje gegeten met live muziek erbij, een chinese zanger met keyboard die speciaal voor ons alleen engelstalige nummers zong....waarschijnlijk wel opgedoken uit de platenkast van zijn opa mar dat mocht de pret niet drukken.
Na het diner nog een boottochtje gemaakt op de Love River, met heel veel lampjes, lichtjes, een aan één stuk door kwetterend gidsmeisje en heel veel aanspraak.
Een taiwanese man die met een viertal dames op de boot zat vroeg in perfect engels of the boy en the girl mijn kinderen waren, en hoe het kwam dat ze er uit zagen als de local kids.
Natuurlijk even in het kort uitgelegd dat dat kwam omdat ik iedere dag chinees eet...;-)
De aardige man bleek een taiwanees te zijn die 25 jaar in San Diego, USA had gewoond en nu na zijn pensioen weer terug was verhuisd naar zijn geboortegrond.
Inmiddels was de boottocht afgelopen, snel weer met het busje naar het hotel, oma en de kids in bed gestopt en zelf samen nog even een eindje de winkelstraat in gelopen om in ons beste chinees een lekker bakkie koffie te scoren...en daarmee de locals dus ook nog wat entertainment te bezorgen, want je hebt als blanke europeaan behoorlijk wat bekijks hier.
Wel op een leuke manier, want iedereen groet je en de mensen zijn hier echt heel aardig en behulpzaam, ook al spreken ze (bijna) geen engels...
Zo, nu weer snel het bed in....benieuwd wat we morgen weer gaan beleven...morgen meer!
Dank voor het lezen en goodnight...wherever you are!
-
16 Oktober 2014 - 19:00
Henny :
Wat hebben jullie het heerlijk zo genietend van dat mooie land !
En die bruine boterham met oude kaas eet je maar als je weer terug ben in je kikkerlandje hahahaaaa
Groetjes uit (het warme ) Holland xx -
16 Oktober 2014 - 20:22
Marion:
Geweldig verhaal weer!! Telkens weer een genot om te lezen.....xx -
16 Oktober 2014 - 20:42
Siska:
ToP!
Wij genieten van jullie verhalen en
blijven jullie volgen -
16 Oktober 2014 - 20:52
Opa En Oma:
We are here in Hoogerheide and we enjoy your story's
Leuk hoor, we kijken er elke dag naar uit om de belevenissen te lezen.
Ja wat Henny schrijft is zo: ze verwachten hier in Nederland voor zondag tot 23 graden.
Voor jullie geniet van de verdere reis.....wij genieten hier met jullie mee, dank zij de foto's en de verhalen.
Knuffel van ons -
16 Oktober 2014 - 23:13
Teuni Jacobs:
We genieten iedere dag van jullie belevenissen
Echt geweldig wat jullie allemaal zien en meemaken
Nog heel veel plezier
Gr. Wim Teuni -
17 Oktober 2014 - 10:56
Bianca:
Wat ie het toch een mooie reis die jullie maken.
Het is voor mij nu een welkome afwisseling nu ik in het ziekenhuis lig.
Dus ik kijk alweer uit naar jullie volgend avontuur.
En wat schrijf je toch leuk Marco.
Groetjes,
Bianca -
17 Oktober 2014 - 19:08
Marnie:
Zo ik ben helemaal "bijgelezen". Je had schrijver moeten worden ipv collega IND :-). Maar leuk, ik blijf jullie volgen! -
18 Oktober 2014 - 15:36
Jose:
Het was weer geweldig om te lezen!!! Bedankt.....
Ook leuk voor jullie zelf, want jullie doen zoveel indrukken op...
-
19 Oktober 2014 - 14:35
Simone:
Goed om elke dag te lezen dat jullie het heerlijk hebben. Had niet anders verwacht natuurlijk, maar uiteraard wel fijn dat het ook zo uitkomt.
Wel een leuke twist trouwens om de foto van jullie hotel op z'n kop te uploaden. Benieuwd hoeveel mensen hun pc/tablet/mobiel op zo'n kop hebben gehouden ;-)
Veel plezier nog...
knuffel voor allemaal xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
