Toneel, rijstvelden en kappers: Yilan-Taipei

Zo....de laatste dag van de rondreis...
Zo goed als het diner was gisteravond, zo ruk is het ontbijt....
Gelukkig ben ik niet voor één gat te vangen dus gedraag ik me gewoon als een Taiwanees en pak een bakje met noedels, groente en alles wat erbij hoort en werk alles lekker met stokjes naar binnen. De rest van de familie komt er wat bekaaider vanaf, die zien het niet zitten om 's morgens al een bak noedels naar binnen te schuiven dus....

Na nog een klein wandelingetje in het bijbehorende park van Shangri-La, met spinnen zo groot als mijn hand in de bomen, gaan we weer op weg.
De laatste etappe naar ons eindpunt in Taipei.
Onderweg gaan we nog langs bij, hou je vast, The National Museum of Traditional Arts.
Een soort kruising tussen Disneyland en Bataviastad, een leuk nagebouwd stadje met winkeltjes, winkeltjes, shops en zaakjes waar je spulletjes kunt kopen.
Het zijn wel bijna allemaal winkeltjes waar je ambachtelijk vervaerdigde spullen kunt kopen, er zit bijvoorbeeld een winkeltje met een glasblazer waar je dus allerlei glazen artikelen kunt kopen, bakkers, kleermakers noem maar op.
In dat National Museum heb je, naast een 7 Eleven en een Starbucks, ook een mooi pleintje waar 2 keer per dag een toneelstukje opgevoerd wordt.
Henry had in de auto al verteld waar het over ging anders had ik van al dat chinese getetter weer geen hol begrepen.
Het verhaal ging dus over een soort taiwanese Robin Hood, die tijdens de Japanse overheersing, u raad het al.... geld stal van de rijken en het gaf aan de armen.
Waar hebben we dat meer gehoord....
Het stuk werdt opgevoerd in de straten van het stadje en verplaatste zich langzaam door de straten naar het centrale plein.... Een beetje zoals de parade in DisneylandParijs zamma zegge...
Vol dramatiek, mannen met makeup, acrobatiek, mooie taiwanese danseresjes in prachtige kleurige jurken, en typische Japanse badguys.
Tijdens de gevechtsscenes op het pleintje zweeft de Robin Hood aan een koord al trappelend rond, een beetje zoals je dat ook ziet in "Crouching Tiger, Hidden Dragon"
Leuk om te zien, veel gekwetter en uiteindelijk wint Robin Hood, gaat er met het mooiste meisje vandoor en ze beginnen samen een rechtsdraaiende yoghurtfabriek, met rozijntjes...
Van al dat gezweef en getrappel hadden we toch wel trek gekregen en dus gingen we naar het in het museum aanwezige en in Taiwan retepopulaire foodcourt.

Een foodcourt is een verzameling zitjes, tafels en stoelen bij elkaar met daarom heen een aantal verschillende eetkraampjes waar van alles en nog wat te koop is.
Je kiest een kraampje uit, bestelt je eten en zodra het klaar is ga je gewoon ergens zitten, net waar er plaats is. Alle klanten van de verschillende tentjes zitten dus gewoon door elkaar op het pleintje met de zitjes, de "court".
Wij hebben dus aan de noedels en biefstuk met groenten gezeten, vers klaargemaakt nog sissend en pruttelend op een soort gietijzeren bordje met een drankje erbij voor ongeveer 5 euri per persoon.

Om 14.00 zijn we weer verder gereden richting Taipei. De omgeving werd steeds vlakker, de bebouwing weer steeds dichter. Onderweg heb ik me verbaasd over de rijstvelden midden in de bebouwde kom.
Ik dacht altijd dat die ergens buiten de dorpen lagen, tegen de groene hellingen van de berg en dat de boeren dan met een door waterbuffels getrokken kar 's morgens in alle vroegte daarheen gingen om zich de hele dag in het zweet te werken in de verzengende hitte van de aziatische zon.....
Uuhm...neuh.....
Die rijstvelden liggen gewoon midden in 't durp..... Sterker nog, de meeste boeren hebben midden in die rijstveldjes gewoon een huis gebouwd, geen hutje...nee, een huis, van steen....
Ze kunnen bij wijze van spreken vanuit huis de rijst plukken als ze de ramen open zetten.
En blijkbaar gaat het goed in de rijstelarij want het zijn ok nie de kleinste huisjes...

Waar was ik gebeleven?
Ohja, op weg naar Taipei.....
Onderweg komen we door de langste tunnel van Taiwan en de de op 4 na langste tunnel ter wereld, tenminste volgens Henry die de afgelopen weken bij gebrek aan Wi-Fi een beetjefungeerde als Google.
Ik heb de laatste ritten vaak voor naast hem gezeten en dan hadden we vaak de grootste lol.
Hij spreekt niet zo best engels en ik niet zo best chinees maar we snapten elkaar wel met ons steenkolen- en loempiaengels.
Ik heb veel van hem opgestoken over het land en de gebruiken, over de geografie, over de sociale voorzieningen.... Ze hebben hier ook een WW en zorgverzekering weet ik nu.
In plaats van 2 jaar bij ons krijgen ze hier maar 3 maanden WW.... Daarentegen betalen ze maar een drol aan zorgverzekering per maand, met zo ongeveer dezelfde dekking van tandarts,
ziekenhuisbezoek, medicijnen....de salarissen liggen natuurlijk wel een stuk lager, gemiddeld maar een derde van het gemiddeldde hollandse salaris.
Maar het levensonderhoud is hier weer een stuk goedkoper, volgens Henry eet de gemiddelde Taiwanees ongeveer 6 dagen per week buiten de deur. Hoef je bij ons niet te flikken want dan hou
je aan het eind van je salaris nog zeker 2 weken over.... ;-)

Langzaam rollen we Taipei weer binnen, het drukke verkeer weer in...overal mensen op straat, sommigen met een mondkapje...
Het leven speelt zich hier voornamelijk buiten af.
Scooters die handig tussen de auto's manoevreren....een wereldstad.....
Op één of andere gekke manier voel ik me hier thuis, voel ik me veilig.
Ik zou er maar zo aan kunnen wennen...

We stoppen voor het hotel, eindpunt van de rondreis....maar nog niet einde vakantie voor ons!
Morgen gaan we voor een paar dagen naar een hotel ten noorden van Taipei voor een paar dagen strand.
Daarna komen we weer in de Howard Suites in Taipei terug voor 3 dagen, nog even wat shoppen en natuurlijk de ontmoetingen met de biologische moeders van onze kids.
Zal best nog even pittig worden, maar wel heel waardevol....

Tegenover het hotel waar we net zijn aangekomen zit een kapper....
Schoonmoeders moest nodig naar de kapper en bij mij kan het eigenlijk ook wel weer even wat bijgewerkt worden dus....ja hoor!
Er hangt een bordje boven de deur..."we speak a little bit english", dit al geheel zonder spelfouten dus dat beloofd veel goeds.
Nicole was ook mee om foto's te maken/ons uit te lachen* (*=doorhalen wat niet van toepassing is)
Zodra we binnen komen breekt er algehele paniek uit in de kapsalon...Oh jee, westerlingen met van dat rare haar!
We slikken even en vragen dan met ons stoerste gezicht of we geknipt kunnen worden...yes, dat is possible en schoonmoeders wordt als eerste naar de wasstraat gedirigeerd.
De kapper die haar haren gaat wassen en knippen spreekt dus geen ene komma engels dus we vrezen het ergste...probeer dan maar eens uit leggen welke coupe je graag wilt hebben.
Zodra schoonmoeders plaats heeft genomen begint de kapper de haren van schoonmoeders te wassen. Ze zit half achter een schotje verborgen en de kapper staat achter haar stoel dus die is wel zichtbaar.
Hij begint de haren te wassen en wij kijken met ogen als schoteltjes toe...Hij begint te kneden en schrobben met bewegingen....pfff.....
Van een afstandje zag het er uit alsof schoonmoeders in handen gevallen gevallen was van IS-strijders die met een verschrikkelijk bot mes....afijn u kent de beelden wel.
Maar er kwam geen bloed vanachter het schot gelopen en achteraf bleek het allemaal reuze mee te vallen, de man was gewoon enthousiast zijn vak aan het beoefenen.
Intussen was ik in handen gevallen van de andere IS-strijder die ook de eigenaar van de salon bleek te zijn, een chinees uit Singapore die 13 jaar in Taiwan woonde.
Na het wassen, werd ik keurig geknipt, zijkantjes weer mooi bijgewerkt, bovenop een klein stukje eraf en intussen gezellig keuvelend met Leco uit Singapore, die inmiddels ook al familiefoto's tevoorschijn had gehaald om te laten zien aan die rare hollander die het in zijn botte hoofd had gehaald om in Taiwan zijn haren te laten knippen.
Joh, ik heb hier afgelopen weken gezongen en gedanst voor volle zalen, ik ben hier zelfs getrouwd, dan kan een kappertje er ook nog wel bij, ik ben niet zo bang aangelegd...

Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, bij mij is het netjes bijgewerkt en schoonmoeders heeft weer een hele mooie coupe, ze was er ook zelf heel tevreden mee....
Ik heb haar wel gewaarschuwd dat het een verdomd dure aangelegenheid wordt als ze iedere zes weken hier naartoe moet komen om zich te laten knippen...

Daarna hebben we heerlijk gegeten en een lekker bakkie gehaald bij Starbucks hier om de hoek.
En nu is het alweer 01.00 geweest en zullen jullie wel weer genoeg hebben van mijn geouwehoer...

Morgen weer meer!

Voor straks slaap lekker en niet vergeten de klok een uur terug te zetten vannacht....
Daar heb ik hier lekker geen last van...;-)

Oant Moarn! Tot Morgen!